pól wektorowych
Encyklopedia PWN
namagnesowanie, magnetyzacja, polaryzacja magnetyczna, natężenie namagnesowania, 
,
wektorowa wielkość fiz., stosunek całkowitego momentu magnet. ciała (dipolowy moment magnetyczny) do objętości ciała;
,
mat. teoria uogólniająca metody badania funkcji jednej zmiennej rzeczywistej na szeroką klasę obiektów mat., takich jak: przekształcenia gładkie, pola wektorowe, hiperpowierzchnie.
mat. pojęcie należące do analizy wektorowej, jeden z operatorów różniczkowych teorii pola, oznaczany symbolem rot (czasem curl), który polu wektorowemu na ℝ3 
= [vx, vy, vz] (w układzie współrzędnych kartezjańskich) przypisuje pole wektorowe rot = [(∂vz/∂y − ∂vy/∂z), (∂vx/∂z − ∂vz/∂x), (∂vy/∂x − ∂vx/∂y)];
= [vx, vy, vz] (w układzie współrzędnych kartezjańskich) przypisuje pole wektorowe rot = [(∂vz/∂y − ∂vy/∂z), (∂vx/∂z − ∂vz/∂x), (∂vy/∂x − ∂vx/∂y)];
dział matematyki badający własności tensorów i pól tensorowych (tensor); dzieli się na algebrę tensorową i analizę tensorową;
mat. termin teorii układów dynamicznych, spotykany także w zagadnieniach wywodzących się z teorii równań różniczkowych zwyczajnych, mechaniki, geometrii różniczkowej i in.
